سلام زهره جان... با اجازه ات پيامي را كه براي محبوبه جان گذاشته بودي خواندم و مشتاق شدم که شعرت را ببينم...چرا غربت؟ مگر چي شده؟

راستي ترانه ات فوق العاده است...محشره... من که خيلي لذت بردم... احساست را خيلي خوب بيان کردي... کلماتت هم خيلي شيوا هستند بهت تبريک مي گويم... من هم خيلي وقت ها دلم مي گيرد...اما نبايد گذاشت که تاريکي هاي زندگي مان روشنايي را در خودش محو کند... ذهنت را به ناراحتي ها نسپر... من هم اگر لايق باشم دعا گويت خواهم بود...دوست دارم بدوني که من هم تو شهري که درس مي خونم هم از لحاظ فرهنگي و هم زباني کاملا غريبم اما نمي دونم منظور شما از غريب چيه؟ هر چي هست اميدوارم باعث نشود که روحت آزار ببيند و نتواني از زندگي ات لذت ببري... براي من هم دعا کن...مواظب خودت باش...در پناه حق